Οι πλάγιοι σύνδεσμοι είναι ιστοστελέχη που συνδέουν τα κόκαλα του σκελετού του ανθρώπου. Η ρήξη πλάγιων συνδέσμων συμβαίνει όταν αυτά τα ιστοστελέχη διασπαστούν, συνήθως λόγω τραυματισμού. Η ρήξη πλάγιων συνδέσμων είναι μια συχνή βλάβη στους αθλητές και στους ανθρώπους που επαγγελματικά ασχολούνται με αθλητισμό. Συνήθως, οι πλάγιοι σύνδεσμοι που παρουσιάζουν ρήξη είναι αυτοί που συνδέουν το μηρό με την κνήμη ή τον κνήμη με την κνήμη.
Αιτίες ρήξης πλάγιων συνδέσμων
Η ρήξη πλάγιων συνδέσμων συνήθως συμβαίνει όταν υπερβολικό ή βίαιο φορτίο ασκείται στον συνδετικό ιστό, όπως συμβαίνει σε αθλητές που ασκούνται σε σπριντ, αθλήματα ποδοσφαίρου και ράγκμπι. Επιπλέον, η ρήξη πλάγιων συνδέσμων μπορεί να προκληθεί από ατυχήματα, πτώσεις ή σφαλματικές κινήσεις κατά τη διάρκεια αθλητικών επιδείξεων.
Συμπτώματα ρήξης πλάγιων συνδέσμων
Τα συμπτώματα της ρήξης πλάγιων συνδέσμων περιλαμβάνουν:
- Πόνο στο σημείο της ρήξης
- Οίδημα στο σημείο της ρήξης
- Δυσκολία στην κίνηση του αρθρώματος
- Αίσθημα αστάθειας στο αρθρώματος
- Τυχόν ακουστικό κρότο κατά τη διάρκεια του τραυματισμού
Διάγνωση ρήξης πλάγιων συνδέσμων
Η διάγνωση της ρήξης πλάγιων συνδέσμων συνήθως γίνεται μέσω κλινικής εξέτασης, ακτινογραφικής εξέτασης και μαγνητικής τομογραφίας (MRI). Η MRI είναι μια εξέταση που βοηθά στην ανίχνευση της ρήξης και στον καθορισμό του μεγέθους της. Η εξέταση μπορεί να γίνει και με υπέρηχους (ultrasound) ή με αρθροσκόπηση (arthroscopy), ανάλογα με την περίπτωση.
Αντιμετώπιση ρήξης πλάγιων συνδέσμων
Η αντιμετώπιση της ρήξης πλάγιων συνδέσμων εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση της ρήξης, καθώς και από τις δραστηριότητες του ατόμου που παρουσιάζει τη βλάβη. Σε περιπτώσεις όπου η ρήξη είναι μικρή, η αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει απλώς ανάπαυση, πάγο και στήριξη του τραυματισμένου αρθρώματος. Σε περιπτώσεις όπου η ρήξη είναι μεγαλύτερη, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για να επισκευαστεί ο συνδετικός ιστός.
Θεραπείες
Γενικά μεμονωμένες ρήξεις (βαθμός 1,2) χωρίς άλλους τραυματισμούς (πχ ρήξη προσθίου χιαστού) ή αστάθεια στο γόνατο αντιμετωπίζονται επιτυχώς με συντηρητική θεραπεία:
- ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη) για τον πόνο
- Χρήση λειτουργικού νάρθηκα για 4-6 εβδομάδες. Επιτρέπει την κάμψη-έκταση του γόνατος αλλά το προφυλάσσει από τις πλαγιές κινήσεις
- Παγοθεραπεία πολλές φορές την ημέρα επί 15-20 λεπτά με μεσοδιαστήματα 1 ώρας
- Ασκήσεις για ενίσχυση τετρακεφαλου
Σε σύνθετες κακώσεις με πλήρη ρήξη και σημαντική αστάθεια του γόνατος επιλέγεται η χειρουργική προσέγγιση. Περιλαμβάνει διάφορες τεχνικές με συρραφή του συνδέσμου ή επανακατασκευή του με χρήση μοσχεύματος (πχ από τον ημιτενοντώδη) από τον ίδιο τον ασθενή ή δοτή.
Η επάνοδος στις πλήρεις δραστηριότητες πχ συμμετοχή σε ένα άθλημα γίνεται σταδιακά αφού έχει πρώτα ανακτηθεί το εύρος κίνησης της άρθρωσης.
